អត្ថបទស្តីអំពីព្រឹត្តិការណ៍ និងការកម្សាន្ត
ក្រោមប្រធានបទ៖ “ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរប្រពៃណីជាតិ”
អត្ថបទដកស្រង់ដោយ : ពូន វាសនា   
#MJQE #AmericanInterconSchool

មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍តែងប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំថ្មីដែលជាប្រពៃណីរបស់ប្រជាជាតិរៀងៗខ្លួន។ គ្រាន់តែគេនិយម កំណត់ពេលវេលានៃការរៀបចំបុណ្យនេះបែ្លកៗគ្នាស្របទៅតាមជំនឿទំនៀមទម្លាប់ និងប្រពៃណីរបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ ជនជាតិខ្មែរយើង ក៏មានប្រវត្តិធ្វើបុណ្យចូលឆ្នាំតាំងពីបុរាណកាលជារៀងរាល់ឆ្នាំរហូតមក។ 

ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរមានន័យថា ជាពិធីបុណ្យឆ្លងឆ្នាំថ្មីរបស់ប្រជាជាតិខ្មែរ ដែលផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងវប្បធម៌ចម្រុះរបស់ពួកគេ។ បុរាណចារ្យ លោកឱ្យប្រើពាក្យ "ចូលឆ្នាំខ្មែរ" ជាផ្លូវការដើម្បីសម្គាល់ថា នេះជាពិធីចូលឆ្នាំថ្មីរបស់ជាតិសាសន៍ខ្មែរ ដែលមានតាំងពីយូរមកហើយដែលកម្ពុជាចាប់ផ្ដើមរាប់ក្នុងឆ្នាំ៦៣៧ នៃគ្រិស្តសករាជ ដែលគិតចាប់ពីសតវត្សរ៍ទី៧ មកម៉្លេះ ដែលមានស័កចំនួន១០ប៉ុណ្ណោះដូចជា៖ ឯកស័ក, ទោស័ក, ត្រីស័ក, ចត្វាស័ក, បញ្ចស័ក, ឆស័ក, សប្តស័ក, អដ្ឋស័ក, នព្វស័ក, សំរឹទ្ធិស័ក ។

ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាគ្រប់រូប នឹងត្រូវបានឈប់សម្រាកពីការងារដើម្បីចូលរួមអបអរថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីរបស់ពួកគេ ដែលមានរយៈពេល៣ថ្ងៃ។ មុនថ្ងៃចូលឆ្នាំខ្មែរមកដល់ ប្រជាជនខ្មែរគ្រប់រូបនឹងធ្វើដំណើរនិវត្តគ្រប់ទិសទីមកស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញ ដើម្បីជួបជុំក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ រៀងរាល់មួយឆ្នាំម្ដង ពួកគេនឹងរៀបចំសម្អាតផ្ទះសម្បែង និងតុបតែងលម្អផ្ទះសម្បែងផងដែរ ជាមួយនឹងប្រពៃណីដែលពួកគេមានជំនឿថា នាំមកនូវសិរីសួស្ដី លាភសំណាង និង ភាពមានបានផងដែរ។ ក្រៅពីនេះទៀតមានលេងល្បែងកម្សាន្តប្រជាប្រិយខ្មែរ នៅតាមភូមិស្រុករបស់ពួកគេដូចជាចោលឈូង លាក់កន្សែង ទាញព្រ័ត្រ បោះអង្គញ់ ស្ដេចចង់ ពង្រាត់សង្សារ ក្លែងចាប់កូនមាន់ និងល្បែងប្រជាប្រិយផ្សេងៗទៀតជាច្រើន។ ក្រៅពីល្បែងកម្សាន្តទាំងនេះ ក៏មានល្បែងមួយប្រភេទទៀតហៅថា ពិធីលេងជះទឹក នៅតាមទីលំនៅនីមួយៗតែងមានធុងទឹកនៅពីមុខផ្ទះរបស់ពួកគេ ដើម្បីជះទឹកទៅលើអ្នកដំណើរដែលពួកគេមានជំនឿថាភាពមិនល្អដែលតោងទាមយើងគ្រប់គ្នាតាំងពីឆ្នាំចាស់នឹងត្រូវលាងសម្អាតជម្រះចេញក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ ដែលជាទំនៀមមួយមិនអាចចោលបាននៅក្នុងវប្បធម៌ប្រពៃណីខ្មែរ ដែលទាក់ទងនឹងកិច្ចពិធីស្រង់ព្រះពុទ្ធអង្គ និងស្រង់ព្រះរស់ដែលជាឪពុកម្ដាយ យាយតា របស់យើងផងដែរ។

បីថ្ងៃនៃឆ្នាំថ្មី ពួកអ្នកចាស់ទុំសម្អាតរូបចម្លាក់របស់ព្រះពុទ្ធជាមួយទឹកក្រអូប។ មហាសង្ក្រាន មកពីសំស្រ្កឹតមហាសង្ក្រាន្តគឺជាឈ្មោះនៃថ្ងៃដំបូងនៃការប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំថ្មី។ វាជាចុងបញ្ចប់នៃឆ្នាំនេះ និងការចាប់ផ្តើមនៃឆ្នាំថ្មី។ មានមនុស្សស្លៀកពាក់ និងអុជទៀនធូបទៅដុតនៅទីសក្ការបូជា ដែលជាកន្លែងដែលសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារ ការគោរពនេះដើម្បីរំឭកគុណដល់ការបង្រៀនរបស់ព្រះពុទ្ធដោយការលុតជង្គង់ក្រាបដោយខ្លួនឯងបីដងនៅខាងមុខរពួកគាត់។ ដើម្បីមានសំណាងល្អ ពួកគេបានយកទឹកលាងសំអាតមុខរបស់ពួកគេនៅពេលព្រឹក ទ្រូងរបស់ពួកគេនៅពេលថ្ងៃត្រង់ ហើយជើងគេនៅពេលល្ងាចមុនពេលដែលពួកគេចូលដំណេក។ វិរ: វ័នបត  គឺជាឈ្មោះនៃថ្ងៃទីពីរនៃការប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំថ្មី។ មនុស្សជាច្រើនបានរួមចំណែកដល់ការចែកចាយទានរបស់ពួកគេដោយក្ដីស្រឡាញ់ ដោយការជួយជនក្រីក្រអ្នកបម្រើគ្មានផ្ទះសម្បែង និងក្រុមគ្រួសារដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប។ ក្រុមគ្រួសារចូលរួមពិធីឧទ្ទិសចំពោះបុព្វបុរសរបស់ពួកគេនៅឯវត្តអារាមនានា។ វារៈឡើងស័ក្ដិ គឺជាឈ្មោះនៃថ្ងៃទីបីនៃការប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំថ្មី។ ពុទ្ធសាសនិកលាងរូបបដិមាព្រះពុទ្ធ និងមុជទឹកជូនដល់ព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ពួកគេជាមួយនឹងទឹកក្រអូប។ ងូតទឹករូបភាពព្រះពុទ្ធគឺជាការអនុវត្តជានិមិត្តរូបដើម្បីលាងសម្អាតសកម្មភាពអាក្រក់ដោយទឹកស្អាតពីភាពកខ្វក់សកម្មភាពបានធ្វើក្នុងឆ្នាំកន្លងមក។ វាត្រូវបានគេគិតផងដែរដើម្បីជាការប្រព្រឹត្ដដែលជាប្រភេទមួយដែលនឹងនាំមកនូវភាពជាប់បានយូរ សំណាងល្អ សុភមង្គល និងភាពរុងរឿងក្នុងជីវិត។ ដោយមុជទឹកជូនជីដូនជីតា និងឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ កុមារអាចទទួលបានពីបំណងប្រាថ្នាល្អបំផុត និងបំណែកនៃការផ្តល់ដំបូន្មានល្អរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានសម្រាប់នៅសល់នៃឆ្នាំនេះ។

អត្ថបទដកស្រង់ និងកែសម្រួលចេញពីគេហទំព័រ៖ http://www.mcfa.gov.kh/site/detail/25